Don't forget, don't regret!
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
30 April 2015 | Namibië, Windhoek
De laatste weken, de aller aller laatste weken van mijn reis zijn voorbij. Ik heb het gedaan, 35 weken Afrika! Ik heb ze geleefd en beleefd. Ik heb er alles uit gehaald wat er in zat en tot op het laatste moment genoten. De laatste keer naar het weeshuis, de laatste dag in de Cardboardbox, de laatste keer Precious zien, de laatste keer door de straten van Windhoek struinen en gewoon (voor nu) de laatste keer Afrika. Maar het is goed, het is voldoende, ik voel me goed, ik ben klaar, ik ga met een fijn maar dubbel gevoel naar huis!
Manon is vorige week vrijdag naar huis vertrokken na een fijne, geweldige periode samen. Het is fantastisch dat ze er is geweest, mijn Namibië avontuur is nu ook door een ander beleefd en dat maakt het praten erover en de herinneringen ophalen veel makkelijker. Zij weet hoe warm het is, hoe droog de lucht kan zijn, hoe irritant de Afrikaanse mannen soms kunnen zijn, hoe Precious er in het echt uitziet en hoe er geleefd wordt in de Carboardbox. En dat is fijn, heel fijn.
Nog voordat ze terug vloog naar ons kikkerlandje heb ik haar nog mee genomen naar de soepkeuken in Katutura. Ik heb een geweldig grote donatie gekregen die ik mocht besteden naar eigen keus. Omdat ik geloof dat Hope Village in een stijgende lijn aan het groeien is en er een hoop andere sponsors zijn die het goed met het weeshuis voor hebben leek mij de soepkeuken een zeer goede keus om het geld naar toe te brengen. Ik wilde niet alleen met geld aankomen dus daarom zijn we nog snel even naar de supermarkt gegaan om een paar potten jam en nutella te scoren voor de kinderen. Ik kon die dag dus brood met beleg uitdelen, dat voelde al vele malen beter dan dat droge brood van de vorige keer. Niet al te zuinig allemaal, lekker besmeren die boterhammen!! Zeer dankbaar was Monica met de financiële sponsoring en ik ben er van overtuigd dat ze het zeker goed gaat besteden. Zoals ze hier maar zeggen; It’s nice to be nice!
Mijn laatste week heb ik alleen doorgebracht en dat was met ups en downs toch fijn, ik ben alleen begonnen en zal deze reis dus ook alleen eindigen. Op de valreep nog veel nieuwe lieve, aardige personen ontmoet en mijn tijd goed kunnen besteden. Dat is toch wel de charme van alleen reizen, als je maar openstaat voor andere kun je veel nieuwe mensen ontmoeten die ook weer een eigen verhaal hebben. Aan mijn lijstje van ‘mensen en landen nog te bezoeken’ kan ik er nu weer 3 bijvoegen!
Elke dag ben ik nog naar het weeshuis gegaan en daar lekker met de kinderen kunnen spelen en knuffelen. Maar met steeds die aftelkalender in m’n achterhoofd. Jeetje wat een dubbelgevoel was dat, aan de ene kant naar huis willen maar aan de andere kant deze schatjes hier niet achter willen laten. Ik kan je zeggen, de tranen rolden over m’n wangen. Maar dat zijn zeker ook tranen van geluk, want ik ben een zeer gelukkig mens deze kinderen te kennen.
Aan het einde van je reis krijg je vaak die vraag.. En, heb je gevonden wat je zocht? Ook ik heb deze vraag meerdere malen van mensen om me heen gekregen. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik ‘iets’ gevonden heb, want was ik eigenlijk wel naar iets op zoek? Ik weet wel dat ik mezelf heb leren kennen, op fijne en minder prettige manieren. Veel dingen hebben me bevestiging gegeven in de persoon die ik ben en die ik graag in de toekomst zou willen blijven. Ook hebben veel mensen, momenten en ervaringen mijn referentiekader vergroot. Naast mijn eigen normen en waarden heb ik proberen open te staan voor andere, nieuwe normen en waarden, hoe moeilijk dit soms wel niet voor mij was. Leren van anderen en openstaan voor ideeën van anderen hebben me gebracht tot de persoon die ik aan het einde van deze reis ben. Ik denk dat ik kan zeggen dat ik in mijn handjes mag klappen met het leven dat ik in Nederland heb, het leventje waar ik overmorgen gewoon weer midden in mag stappen. Waar ik hopelijk weer deel van uit kan maken na al die weken. Alle ellende en verdriet die me hebben geraakt heb ik proberen om te zetten in de positieve dingen.. ik heb bij verschillende kinderen een glimlach op het gezicht kunnen toveren, ik heb 1000 knuffels weg gegeven en mijn liefde verspreid over al die lieve kinderen. Zou het genoeg zijn….
Het einde van mijn reis is tevens het begin van een nieuw, geweldig begin.. een frisse start in het Sophia! Jaaaaa…. jullie horen het goed, ik mag terugkomen! Voor ik weg ging was ik bang dat ik het Sophia had laten schieten voor deze droom reis naar Afrika. Nu blijkt dat ik het allebei mag hebben, deze reis en werken in het Sophia!!
Alles wat ik heb mogen ervaren, al het nieuws wat ik heb geleerd, alle uitdagingen waarvoor ik heb gestaan, iedereen die ik ontmoet heb en alle momenten van deze afgelopen maanden zijn dierbare herinneringen die niemand meer van me afpakt! Mijn rugzak is gevuld, vol met waardevolle dierbare ervaringen en herinneringen.
Met dit laatste verslag is het hoofdstuk en tevens mijn Afrika avontuur geschreven, het is af! Ik kan er niks meer aan veranderen en zou dat absoluut ook niet meer willen. Dank jullie wel voor alle lieve, mooie en ondersteunende berichtjes op mijn blog. Die berichten hebben me door de zwaardere en mindere momenten van deze reis gehaald en ik ben daar iedereen heel erg dankbaar voor. Dank je wel dat jullie mee hebben gereisd met mijn avontuur.
Morgen stap ik in het vliegtuig en dit keer ga ik naar Nederland, naar huis.
Home sweet home, here I come!
Don’t forget, don’t regret!
Liefs Annemiek
Manon is vorige week vrijdag naar huis vertrokken na een fijne, geweldige periode samen. Het is fantastisch dat ze er is geweest, mijn Namibië avontuur is nu ook door een ander beleefd en dat maakt het praten erover en de herinneringen ophalen veel makkelijker. Zij weet hoe warm het is, hoe droog de lucht kan zijn, hoe irritant de Afrikaanse mannen soms kunnen zijn, hoe Precious er in het echt uitziet en hoe er geleefd wordt in de Carboardbox. En dat is fijn, heel fijn.
Nog voordat ze terug vloog naar ons kikkerlandje heb ik haar nog mee genomen naar de soepkeuken in Katutura. Ik heb een geweldig grote donatie gekregen die ik mocht besteden naar eigen keus. Omdat ik geloof dat Hope Village in een stijgende lijn aan het groeien is en er een hoop andere sponsors zijn die het goed met het weeshuis voor hebben leek mij de soepkeuken een zeer goede keus om het geld naar toe te brengen. Ik wilde niet alleen met geld aankomen dus daarom zijn we nog snel even naar de supermarkt gegaan om een paar potten jam en nutella te scoren voor de kinderen. Ik kon die dag dus brood met beleg uitdelen, dat voelde al vele malen beter dan dat droge brood van de vorige keer. Niet al te zuinig allemaal, lekker besmeren die boterhammen!! Zeer dankbaar was Monica met de financiële sponsoring en ik ben er van overtuigd dat ze het zeker goed gaat besteden. Zoals ze hier maar zeggen; It’s nice to be nice!
Mijn laatste week heb ik alleen doorgebracht en dat was met ups en downs toch fijn, ik ben alleen begonnen en zal deze reis dus ook alleen eindigen. Op de valreep nog veel nieuwe lieve, aardige personen ontmoet en mijn tijd goed kunnen besteden. Dat is toch wel de charme van alleen reizen, als je maar openstaat voor andere kun je veel nieuwe mensen ontmoeten die ook weer een eigen verhaal hebben. Aan mijn lijstje van ‘mensen en landen nog te bezoeken’ kan ik er nu weer 3 bijvoegen!
Elke dag ben ik nog naar het weeshuis gegaan en daar lekker met de kinderen kunnen spelen en knuffelen. Maar met steeds die aftelkalender in m’n achterhoofd. Jeetje wat een dubbelgevoel was dat, aan de ene kant naar huis willen maar aan de andere kant deze schatjes hier niet achter willen laten. Ik kan je zeggen, de tranen rolden over m’n wangen. Maar dat zijn zeker ook tranen van geluk, want ik ben een zeer gelukkig mens deze kinderen te kennen.
Aan het einde van je reis krijg je vaak die vraag.. En, heb je gevonden wat je zocht? Ook ik heb deze vraag meerdere malen van mensen om me heen gekregen. En eerlijk gezegd weet ik niet of ik ‘iets’ gevonden heb, want was ik eigenlijk wel naar iets op zoek? Ik weet wel dat ik mezelf heb leren kennen, op fijne en minder prettige manieren. Veel dingen hebben me bevestiging gegeven in de persoon die ik ben en die ik graag in de toekomst zou willen blijven. Ook hebben veel mensen, momenten en ervaringen mijn referentiekader vergroot. Naast mijn eigen normen en waarden heb ik proberen open te staan voor andere, nieuwe normen en waarden, hoe moeilijk dit soms wel niet voor mij was. Leren van anderen en openstaan voor ideeën van anderen hebben me gebracht tot de persoon die ik aan het einde van deze reis ben. Ik denk dat ik kan zeggen dat ik in mijn handjes mag klappen met het leven dat ik in Nederland heb, het leventje waar ik overmorgen gewoon weer midden in mag stappen. Waar ik hopelijk weer deel van uit kan maken na al die weken. Alle ellende en verdriet die me hebben geraakt heb ik proberen om te zetten in de positieve dingen.. ik heb bij verschillende kinderen een glimlach op het gezicht kunnen toveren, ik heb 1000 knuffels weg gegeven en mijn liefde verspreid over al die lieve kinderen. Zou het genoeg zijn….
Het einde van mijn reis is tevens het begin van een nieuw, geweldig begin.. een frisse start in het Sophia! Jaaaaa…. jullie horen het goed, ik mag terugkomen! Voor ik weg ging was ik bang dat ik het Sophia had laten schieten voor deze droom reis naar Afrika. Nu blijkt dat ik het allebei mag hebben, deze reis en werken in het Sophia!!
Alles wat ik heb mogen ervaren, al het nieuws wat ik heb geleerd, alle uitdagingen waarvoor ik heb gestaan, iedereen die ik ontmoet heb en alle momenten van deze afgelopen maanden zijn dierbare herinneringen die niemand meer van me afpakt! Mijn rugzak is gevuld, vol met waardevolle dierbare ervaringen en herinneringen.
Met dit laatste verslag is het hoofdstuk en tevens mijn Afrika avontuur geschreven, het is af! Ik kan er niks meer aan veranderen en zou dat absoluut ook niet meer willen. Dank jullie wel voor alle lieve, mooie en ondersteunende berichtjes op mijn blog. Die berichten hebben me door de zwaardere en mindere momenten van deze reis gehaald en ik ben daar iedereen heel erg dankbaar voor. Dank je wel dat jullie mee hebben gereisd met mijn avontuur.
Morgen stap ik in het vliegtuig en dit keer ga ik naar Nederland, naar huis.
Home sweet home, here I come!
Don’t forget, don’t regret!
Liefs Annemiek
-
30 April 2015 - 15:54
Naomi:
In een woord wauw!
De afgelopen maanden heb ik weer alle verslagen gelezen en je reis gevolgd. Wat heb je dit mooi omschreven. Goede reis naar huis alvast en gefeliciteerd met je baan.
Groetjes Naomi -
30 April 2015 - 16:38
Ineke Van De Walle:
WELKOM thuis en veel succes met wat je in de toekomst zal gaan ondernemen
-
30 April 2015 - 17:22
Simone :
jij bedankt voor je waanzinnig mooie verhalen. Zo goed geschreven dat ik het gevoel heb daar ook te zijn geweest. Have a save flight. Tot gauw in het Sophie -
30 April 2015 - 17:24
Mirjam En André Huisinga:
Lieve Annemiek,
Wij hebben de afgelopen maanden je Afrikaanse avonturen mogen meebeleven via jouw
geweldige verslagen. Hartelijk dank daarvoor. We hebben er van genoten.
Van harte gelukgewenst met je " nieuwe " baan in Rotterdam.
Je zult veel moeten schakelen volgende week ☺.
Héél goede reis terug.
Hartelijke groeten,
Mirjam en André. -
30 April 2015 - 17:26
Mireille:
Prachtig verhaal Annemiek! En hele goed reis! tot snel en lieve groet van Mireille -
30 April 2015 - 17:54
Samantha:
Annemiek,
Zoals misschien meer mensen het denken....in één woord wauw!!!
Een tikkeltje raar en nog onwennig, maar ow zo leuk dat het al bijna overmorgen is....overmorgen ben jij weer thuis en is alles weer als vanouds!! Ik moet zeggen, ik kijk er naar uit!!
Wat heb jij een mooie reis gehad zeg...en bedankt dat wij samen met jou deze reis hebben mogen beleven met al die mooie reis verslagen. Het voelt echt alsof wij er ook zijn geweest. Thanks Annemiek.
Meis een hele goede reis terug en we zien elkaar snel!!
Liefs Samantha -
30 April 2015 - 18:03
Anita Zwijgers:
Iieve, lieve Annemiek
Tranen in mijn ogen na jou mooie woorden maar heel blij dat je weer terug komt. Goede reis meid en weet dat zoveel mensen weer blij zijn jou weer even te kunnen knuffelen.
Tot gauw! -
30 April 2015 - 18:12
Lydia:
Inderdaad een aangrijpend eind verhaal.
Je was al een super fijne meid, en dat ben je vast nog steeds.
welkom thuis -
30 April 2015 - 18:40
Manon:
Wat zal ik blij zijn je weer te mogen omarmen, en dat dan in Nederland!
Ook al heb ik je vorige week nog gezien, ik mis je weer enorm!
We gaan samen nog meer mooie, leuke en vast ook minder leuke dingen meemaken.
Goede reis terug en tot snel!
Dikke kus, -
30 April 2015 - 19:09
Tante Lianne:
Welkom thuis, wereldburger!
Met jou komt de wereldvrede weer een stukje dichterbij.
Tot gauw -
30 April 2015 - 23:03
Margret :
Lieve Annemiek,
dank voor je mooie reisverslagen. Een hele goede reis en tot gauw!
Groetjes,
Margret -
01 Mei 2015 - 09:43
Kees-Jan:
Annemiekske wat een prachtig verhaal.
Ik heb niet al je verhalen gelezen, maar uit dit laatste stukje kan ik halen wat een indrukwekkende reis dit moet zijn geweest. Wat een ervaring ben je weer rijker. Schitterend.
We zien je hopelijk snel. Dikke kus -
01 Mei 2015 - 11:16
Daisy:
Lieve verwegvriendin!
Het is vrijdag!!!!!! Dat betekent dat jou reis naar ons kikkerlandje gaat beginnen!
Kan niet wachten tot morgen! Je eindelijk weer eens in het 'echt' zien!
Heel veel succes met de terugreis!
Dikkeknuffelkus! -
01 Mei 2015 - 11:38
Lia Den Ouden:
Lieve Annemiek bedankt voor je geweldige verhalen. Ik heb je met nieuwsgierigheid gevolgd. Trek maar een vestje aan op de terugreis.
Welkom op Nederlandse bodem en tot snel xxxx
Liefs tante Lia -
01 Mei 2015 - 19:01
Elmy :
Lieve Annemiek
Ik kan je zeggen, ik heb met bewondering je verhalen gelezen! Het ware spannende, leuke, niet leuke en soms ook ontroerende dingen! Wauw wat heb je veel herinneringen in 35 weken gestopt! Ik ben trots op je avontuur en vind het erg fijn om te lezen dat je weer terug komt bij ons in het Sophia! Hopelijk tot ziens en ben benieuwd naar je verhalen real life!
Een fijne terugreis! Welkom in Nederland!
Groetjes Elmy -
02 Mei 2015 - 14:32
Corry De Vos:
Een rugzak vol ervaringen en herinneringen, die kan niemand je ooit nog afnemen.
Dank dat we zo mee hebben mogen leven via je verslagen.
Fijn dat je gezond weer thuis bent! Een dikke welkomsknuffel van ons alletwee! -
05 Mei 2015 - 08:09
Annemarie J:
Hee Annemiek, je bent weer terug thuis..na zo'n prachtige reis en ervaringen! Heb je verhalen vol bewondering en plezier gelezen!!
Heel veel plezier met je job in t Sophia weer!! :) wat fijn voor je!
Liefs Annemarie -
07 Mei 2015 - 10:18
Tante Annie:
Annemiek geweldig zeg vol bewondering jou gevolgd petje af hoor.
Nu het volgende avontuur werken in Sofia,heel veel succes!!!!
Geniet ervan, heel veel lieve groetjes van tante Annie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
