Meet me half way
Door: Annemiek
Blijf op de hoogte en volg Annemiek
04 Januari 2015 | Ghana, Senya Beraku
Ghana 2014; 126 dagen, 18 weken, 4 maanden, 4505 foto’s verder.. Daar ben ik dan! Ik bevind me midden in mijn reis. Het bezoek is helaas al weer vertrokken. Het besef dat ik op de helft zat van mijn avontuur kwam er pas toen Nynke en Co er waren. We hebben een heerlijk, fantastische en super gezellige tijd gehad. Vanuit Tamale zijn we vroeg vertrokken naar Techiman. De metromass bus zat al helemaal vol toen we aankwamen dus we hebben maar heel decadent dubbele plekken in een trotro opgekocht en zo afgereisd naar Techiman. Na weer een stevige discussie over de prijs voor een taxi te hebben gevoerd konden we zeggen, ‘welkom in Nkoranza’. De plek waar Hand in hand zit. Voor mij en Pauline al de 2e keer dat we er waren maar het blijft een geweldige plek om te bezoeken.
We hebben genoten van de souveniershop, het eten, de spotgoedkope slaapplekken, de kinderen en de goede sfeer die altijd aanwezig is in de community. We hadden het geluk aan onze zijde want de oprichtster was gedurende de kerst periode aanwezig. Super leuk om haar te ontmoeten en haar te complimenteren met haar goede daad.
Helaas komt aan alles een einde en zo ook aan het verblijf in Hand en hand. Vroeg weer op pad naar Kumasi. Na een mooie route door het Ghanese landschap kwamen we in het helse verkeer in Kumasi aan. Ton en ik hadden een gesprek of we toch niet beter een auto konden huren en zo zelf op pad konden gaan, meer vrijheid en zo verder.. Nou toen we Kumasi binnenkwamen en we op de rotonde 10 keer een ‘bijna dood ervaring’ hadden meegemaakt kregen we antwoord op onze vraag. Wij kunnen niet rijden in zulke steden, echt een zelfmoordpoging! Het is Keizer Karel plein in Nijmegen, maar dan 10 keer drukker! Gelukkig zonder kleerscheuren, deuken of krassen aangekomen in het hotel. Het hotel.. laat ik er niet veel woorden over vuil maken maar het enige positieve was de WIFI die aanwezig was. Er was een zwembad maar die was gifgroen, er waren geen andere gasten, het eten was slecht, de service was nog slechter en zo kan ik nog wel even door gaan. We waren blij dat we woensdag konden vertrekken naar ons welverdiende Beach Resort in Moree. Om in de kerstsferen te komen hebben we onderweg op de straat nog wat kerstmutsen op de kop kunnen tikken en om het af te maken vond de chauffeur van de opgekochte trotro een zender met kerst hitjes. Mijn dag kon niet meer kapot.
Als kers op de taart was daar dan eindelijk na 3 uur rijden het paradijs. Moree is een klein afgeleden plaatsje naast Cape Coast en het is er heerlijk rustig. De kerstdagen hier doorbrengen was dus zeker geen straf. Gedurende de dagen in Moree hebben we een bezoek gebracht aan Elmina Coast, het slavenfort waar we als Nederlanders een groot aandeel in de slavernij hebben gehad, Cape Coast, Kakum National Park en Hans Cottage. We hebben zoveel mogelijk toeristen trekpleisters bezocht en de rest van de tijd lekker genoten van het zand tussen onze tenen van het strand, de zee en het prachtige uitzicht. Vertrekken uit Moree en het beach resort betekende een einde aan een fijn verblijf daar maar ook het einde van het verblijf van Pauline in Ghana. Slik…. Met een zwaar gevoel in mijn maag en waarschijnlijk ook bij alle andere vertrokken we naar Accra. We hadden daar echt een heerlijk, luxe hotel met uiterst vriendelijke mensen die ons verblijf tot een zeer positieve herinnering hebben gemaakt. Nog een klein beetje cultuur snuiven in de Art Gallery en toen was het moment daar. Dag dag Pauline. Ik weet zeker dat naast mij de rest ook moeite had om afscheid te nemen van die kanjer! Wat ben ik blij dat ik die meid ontmoet hebt en mijn tijd in Tamale mee door heb kunnen brengen. Ik had me geen beter kamergenootje en vriendin kunnen wensen.
Na wat tranen gelaten te hebben en de bevestiging gehad te hebben dat ze ingecheckt in het vliegtuig zat waren we nog met 4. In het begin voelde het nog een beetje onwennig maar het is niet anders. We zetten de toeristische tour verder en bezoeken James Town en de vuurtoren hier in Accra. Na wat rondgestruind te hebben in Accra konden we heerlijk relaxen aan het zwembad. Uiteraard hebben we in de andere dagen nog flink wat souvenirs geshopt, lekker gegeten, gezwommen, genoten van een afgelegen strandje en het jaar knallend afgesloten (2 keer zelfs, zowel Nederlandse en Ghanese tijd, als we het doen, doen we het wel goed he!!) in het hotel onder het genot van champagne, elkaars aanwezigheid en op de achtergrond het geluid van wat vuurwerk.
En toen begon de buikpijn. Het voelde weer net als 4 maanden gelden op Schiphol. Dat verschrikkelijke zware gevoel in mijn buik. Ik voelde me al ‘Paulineloos’ en nu moest ik weer afscheid nemen van de andere. Maar gelukkig hadden ze genoeg tijd om me mee weg te brengen naar mijn nieuwe stekkie, Senya Beraku. In stijl zijn we weggebracht door Tina en haar gevolg, Ton en ik achter in de pick up tussen mijn spullen en off we go. Na een uurtje hobbelen, super zenuwachtig om mijn nieuw gastgezin te ontmoeten kwamen we aan in een redelijk afgelegen dorpje. Het ontvangst was meer dan hartelijk, enthousiast en warm. Na een heerlijke zweterige Afrikaanse knuffel van mijn nieuwe gast moeder Grace, een blik op mijn kamer geworpen te hebben (hoeraaaaa ik heb een goed matras!!) konden we door naar het weeshuis. Zo fijn dat Nynke en Co alles hebben kunnen zien.
Het was moeilijk om afscheid te nemen en zeker op een plek die nog niet aanvoelt als thuis, veilig en vertrouwd. ‘Meet me half way’, de komst van Nynke betekende heel veel voor me en bij het afscheid nemen besefte ik dat ik haar na 4 maanden pas weer ga zien. Op de helft van mijn reis zijn voelt dus dubbel. Het afscheid nemen was net zo dramatische als de komst. Maar lieve Nynke, Ton en Diniek wat ben ik blij dat jullie gekomen zijn. In woorden kan ik niet uitdrukken wat het voor me betekend heeft.
De rest van de dag ben ik in het weeshuis gebleven en alle nieuwe indrukken op me laten inwerken. Het zijn zoveel indrukken dat die dag een beetje aan me voorbij is gegaan. Ik heb natuurlijk al een keer in een weeshuis gewerkt maar alles is weer nieuw, de kinderen, de taal, de omgeving en manier van werken en de Afrikaanse cultuur. Het was natuurlijk nieuwjaarsdag dus er was een soort van feestje in het weeshuis en daar heb ik dus gelijk gezellig aan mee gedaan. Ik was doodop aan het einde van de dag. Uiteraard was het ‘lights off’ en zat ik mijn avondeten naar binnen te duwen alleen in een donkere woonkamer met een zaklamp. Jeetje wat voelde ik me klote.. Gelukkig kon ik in een heerlijk bed kruipen want mijn kaarsje ging al redelijk vroeg uit.
En daar zit ik dan. Aan de tafel in de woonkamer van mijn nieuwe gastgezin. Om mijn komst maar goed te beginnen ben ik met 2 andere vrijwilligers maar gelijk een weekendje weg geweest. Heerlijk chillen met je billen in het zand in Kokrobite. Ik zag het niet zitten om na een lange tijd weer alleen te zijn dus pakte ik de uitnodiging om mee naar Kokrobite te gaan, met beide handen aan. Samen met Jenni, 32 jaar uit Zweden en Lisa, 17 uit Nederland hebben we lekker genikst aan het strand in Big Milly’s Backyard. Ik denk dat ik deze plek nog wel een keer ga opzoeken voor ik Ghana verlaat.
Door dat het westen, wij inderdaad, ons zo druk maken om het hele Ebola verhaal in West-Afrika zijn er op het moment zeer weinig vrijwilligers. Erg vervelend dus voor de vrijwilligers die wel naar Ghana durven komen. Normaal gesproken zijn er zeker 50 vrijwilligers in de maand Januari, nu zijn het er maar 3… Jenni en Lisa gaan over 3 weken naar huis en dan hoop ik dat er andere vrijwilligers zijn die samen met mij gezellig wat tijd door willen brengen hier in Senya Beraku.
Morgen gaat mijn leventje in Senya Beraku echt van start. Ik zal, als het allemaal goed is natuurlijk, ‘s morgens gaan werken in de plaatselijke kliniek en in de middag mag ik mijn handen uit de mouwen steken in het weeshuis Mum’s care. Of er in die kliniek ook een kinderafdeling is? Ik heb werkelijk waar geen idee. Het is allemaal lekker Afrikaans onduidelijk en we zien het dus allemaal maar gewoon morgen. En dat voelt dan stiekem toch al vertrouwd, die onduidelijkheid en het gevoel van ‘we zullen het wel zien’. Ik moet nog oppassen dat ik de Afrikaanse mentaliteit niet ga over nemen.
Een nieuwe bladzijde in 2015 die ik omsla om weer gevuld te worden met mooie, indrukwekkende momenten, inspirerende nieuwe mensen die ik ga ontmoeten en hopelijk weer veel ervaringen voor mijn rugzak. Ghana 2014 heeft mij al veel mooie, indrukwekkende, inspirerende, fantastische momenten, ervaringen en lieve nieuwe vrienden gebracht.
Ghana 2015; Let’s bring it on, ik ben er klaar voor!
Liefs Annemiek
-
04 Januari 2015 - 21:27
Daisy:
Lieve verwegvriendin!
Ik ben druk aan het werk maar zag dat jij een nieuw verslag had geschreven en deze moest ik dus lezen!
Ik weet zeker dat ook de tweede helft van je reis geweldig wordt!! En ook hier zul je mooie mensen ontmoeten die samen met jou de avonturen aan gaan.
Heel veel plezier!
Tot snel!! Dikkeknuffelkus! -
04 Januari 2015 - 21:59
Mireille :
Hey Annemiek... Leuk om weer effe te lezen hoe het met je is!! Half way!! WT een avonturen maak jij mee!! En... Dan nog alles wat nog gaat komen... Ik denk aan je, maak er een fantastische tijd van nog!!!
Liefs Mi -
04 Januari 2015 - 22:42
Lia Den Ouden:
Lieve Annemiek vanuit het koude Zweden allereerst de beste wensen. Bedankt voor je mooie kaart.Wat een verhalen weer. En wat fijn dat Nynke en Ton geweest zijn. Kun je thuis in ieder geval je verhalen delen.
Papa en mama hebben mij goed geholpen met mijn verhuis. Ik woon nu tussen de zusters. Als je thuis bent kom dan maar eens op de koffie,kun je ervaringen nog eens vertellen.Wat zal je werk daar op reis gesteld worden.Zo'n positieve kracht kunnen ze goed gebruiken.
Veel liefs en dikke kussen,
Tante Lia -
04 Januari 2015 - 23:25
Pauline:
Amai (gelijk een belg zou beginnen)!
Ik keek al enkele dagen uit naar ja blog! Zo raar om die te lezen aan de andere kant van de wereld! (stiekem vind ik het ook wat emotioneel ...) Ik word weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik echt niet meer bij jou ben! Je was een fantastische persoon om te leren kennen! Man wat mis ik je! Nouja (gelijk de hollander zou zeggen) in mei ben je al terug!! (ok dat is nog te lang!)
Ik ben alvast blij voor je dat de kamer in van dat lelijk groen is, want ik weet dat jij dat graag ziet :p
Ik was ook blij om grote zus en co te leren kennen! carnaval wordt top, maar zowiezo gaan we iemand missen!
Je gaat het echt nog goed doen de laatste 2 maanden in Ghana! Ik ben trots op je en jaloers op je hele ervaring!
Doet dat daar nog goed hinder en ik hoor je snel he!
Groetjes je favoriete belg die nu al lasagne van de aldi heeft kunnen eten, koffie bij meme heeft gedronken, cava heeft gedronken, belgisch bier heeft gedronken, los kunnen gaan op nicki minaj enz. :p
dikke kus -
04 Januari 2015 - 23:29
Corry De Vos:
Dag stoere Annemiek, ook hier ga het je zeker weer goed af......!
Alle goeds voor de komende tijd, we blijven je volgen.
Dikke zoen -
04 Januari 2015 - 23:30
Corry De Vos:
=Ga= moet natuurlijk= gaat= zijn, maar da thad je vast al begrepen! -
05 Januari 2015 - 00:34
Manon:
Aaah wat klinkt het allemaal weer leuk en heftig! Fijn dat je nu al weer nieuwe mensen hebt leren kennen, hopelijk gaat dat elke keer zo gemakkelijk!!
Je hebt weer ontzettend leuk geschreven, altijd fijn om ook op deze manier je dibgen daar te mogen ervaren :)
Geniet ervan he, weer een hoop nieuwe dingen!
Dikke kus en veel liefs!! -
05 Januari 2015 - 12:38
Samantha:
Jeej voor de thuisblijvers zit de eerste helft zit er alweer op...nog maar een paar maandjes en dan bij je weer in Nederland. Jij kan al terugkijken naar een hele mooie eerste helft van je Ghana reis...wat heb jij toch al mooie dingen mogen meemaken en mogen doen de mensen daar.
Nu vol goede moed naar de tweede helft...misschien een beetje met wat opstart problemen i.v.m. nieuwe omgeving, mensen die je moet missen. Maar Annemiek..jou kennende red, jij je wel!!
De eerste bladzijdes van je boek 2015 zijn al omgeslagen en ik weet zeker dat dit weer met succes zal starten...
Heel veel succes en weet dat er veel mensen trots op je zijn, voor al het moois wat jij daar in Ghana doet.
Liefs Samantha
-
05 Januari 2015 - 13:14
Elise Heuven:
Hoi Annemiek,
Wat een leuke reisverhalen, heb ze met veel bewondering gelezen, en ook erg herkenbaar!
Ik wens je nog veel plezier en werkplezier niet te vergeten. Wil je ze de groetjes doen van me in het Health centre?
Ik blijf je volgen!
Groeten Elise Heuven
-
06 Januari 2015 - 20:11
Mirjam Huisinga:
Lieve Annemiek,
Voor 2015 wensen wij jou veel geluk, plezier en sterkte (voor de moeilijke momenten) én een héle goede gezondheid.
We hebben je verslag weer met veel genoegen gelezen.
Heel knap hoe jij je gevoelens, je gemoedstoestand zó weet te beschrijven dat het voor ons bijna tastbaar wordt.
Gelukkig blijf je ook genieten van de mooie plekken in Ghana. Zo wordt het nog je 2e thuisland -
06 Januari 2015 - 20:22
Mirjam Huisinga:
Vervolg:
Een moeilijk moment nu. Afscheid moeten nemen van een aantal dierbaren en een nieuw begin in een nieuwe omgeving.
Dat is heel moeilijk maar ook hier ga je er iets moois van maken. Zeker weten.
Met zó veel positivisme win je elke "oorlog"
Doe je best. We kijken uit naar je volgende verslag.
Hartelijke groeten van Mirjam en André. -
07 Januari 2015 - 14:43
Raphaelle:
Lieve Annemiek!
2014 zit er gewoon alweer op! Ik hoop dat je in 2015 in Afrika nog meer mooie ervaringen opdoet, leuke mensen leert kennen zoals je lieve kamergenootje en fantastische herinneringen eraan overhoudt!
En voor je het weet staat Manon alweer bij je voor de deur;)
Ik ben benieuwd naar die andere twee meiden, ik hoop dat het gezellig is samen! :)
En dat je ook snel je draai zult vinden in het weeshuis, super dat de rest daar ook nog is geweest!
De meiden zijn druk met leren voor tentamens dus misschien volgenden week skypen? :)
Heel veel liefs, knuffels en kussen!! x Raph -
10 Januari 2015 - 17:39
Margo Van Der Heijde:
Hallo Annemiek
Je leest nu een mail van iemand die je nog nooit hebt ontmoet.
Ik zal het uitleggen Ik ben al een half jaar opzoek naar een project dat ik finansieel wil steunen
Mijn wantrouwen om de grote projecten te steunen maakt het wat lastiger tot dat ik in gesprek kwam met je oma. ik ben een van de vrijwilligers op het obg.
het voelt voor mij heel goed om een finaciele bijdrage te geven. in alle vertrouwen dat het optimaal wordt besteed.
Nog een heel fijne tijd in het warme Gana
met vriendelijke groet
Margo van der Heijde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley